- afrontar
- afrontar
Se conjuga como: amarInfinitivo:
Gerundio:
Participio:afrontar
afrontando
afrontadoIndicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.afronto
afrontas
afronta
afrontamos
afrontáis
afrontanafrontaba
afrontabas
afrontaba
afrontábamos
afrontabais
afrontabanafronté
afrontaste
afrontó
afrontamos
afrontasteis
afrontaronafrontaré
afrontarás
afrontará
afrontaremos
afrontaréis
afrontaránafrontaría
afrontarías
afrontaría
afrontaríamos
afrontaríais
afrontaríanTiempos compuestos comunes pretérito perfecto pluscuamperfecto futuro perfecto condicional perfecto yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.he afrontado
has afrontado
ha afrontado
hemos afrontado
habéis afrontado
han afrontadohabía afrontado
habías afrontado
había afrontado
habíamos afrontado
habíais afrontado
habían afrontadohabré afrontado
habrás afrontado
habrá afrontado
habremos afrontado
habréis afrontado
habrán afrontadohabría afrontado
habrías afrontado
habría afrontado
habríamos afrontado
habríais afrontado
habrían afrontadoSubjuntivo presente imperfecto futuro yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.afronte
afrontes
afronte
afrontemos
afrontéis
afrontenafrontara o afrontase
afrontaras o afrontases
afrontara o afrontase
afrontáramos o afrontásemos
afrontarais o afrontaseis
afrontaran o afrontasenafrontare
afrontares
afrontare
afrontáremos
afrontareis
afrontarenImperativo presente (yo)
(tú)
(usted)
(nosotros)
(vosotros)
(ustedes)-
afronta
afronte
afrontemos
afrontad
afronten
Wordreference Spanish Conjugations Dictionary. 2013.